Esta mañana (bueno mediodía porque me he levantado a la 1...) me he puesto a pensar en que tengo que comprarme los dvds de sexo en NY (mi serie favoritaaaa... junto con A dos metros bajo tierra y CSi, q conste!) y me he puesto a buscar fotos de la serie. Será que me aburro mucho pero echo de menos tener amigas así con las que ir a tomar café, a tomar copas por ahí y eso... amigas tengo claro y son geniales pero echo de menos ser pocas y muy íntimas con las que no sentirme una zorrilla... (solo no me siento una zorrilla con unas pocas como susi) en fin...
Son remordimientos?
Escrito por cedrik a las Mayo 30, 2004 03:47 PMremordimientos por ser una zorrilla? q va! me gusta ser una chica mala. Es más divertido. Y como dice una frase que lei hace poco: "Las chicas buenas van al cielo. Las malas, a todas partes"
Lo único que echo de menos a las que eran mis amigas íntimas. Una se hizo muy consciente de los problemas sociales, otra pasa de todo, una se volvió gilipollas y otra encontró a un novio con el que casarse, así que... se ha kedado la Samantha del grupo sola...
Di que sí! Ser la zorrita y la mala de un grupo es lo mejor que te puedes encontrar. Me apuesto lo que quieras que la resta de tus amigas mojigatas esconden detrás de su carita una pequeña guarrilla del desierto que se mueren de ganas de aliberar. Y lo que te ha ocurrido con los tuyas, pues tres cuartos de lo mismo con las mías.. es que son unas malas perras.
Y tal.
Escrito por Azid a las Mayo 30, 2004 07:56 PMjam multajn gvidistojn -- malsago kaj idiotaj demandoj. Ci tiuj kreitajoj nenion suspektas -- ili tute ne komprenas la sarkasmon. Neniam dum mia vivo mi estis tiel kontenta, tiel trankvila, tiel plena de bena paco, kiel hierau, kiam mi eksciis, ke Mikel-Angelo ne vivas plu. Ni eltiris ci tiun sciigon el nia gvidisto. Li kondukis nin tra mejloj da pentrajoj kaj skulptajoj en la vastaj koridoroj de Vatikano, tra mejloj da pentrajoj kaj skulptajoj en dudek aliaj palacoj; li montris al ni la grandan pentrajon de la Siksta Kapelo kaj freskojn, kiuj suficus por freskigi la tutan cielon, -- preskau cio estis farita de Mikel-Angelo. Ni decidis uzi kontrau li rimedon, per kiu ni venkis jam multajn gvidistojn -- malsago kaj idiotaj demandoj. Ci tiuj kreitajoj nenion suspektas -- ili tute ne komprenas la sarkasmon.
Escrito por caresite a las Enero 23, 2005 02:17 AMkiu ni venkis jam multajn gvidistojn -- malsago kaj idiotaj demandoj. Ci tiuj kreitajoj nenion suspektas -- ili tute ne komprenas la sarkasmon. Neniam dum mia vivo mi estis tiel kontenta, tiel trankvila, tiel plena de bena paco, kiel hierau, kiam mi eksciis, ke Mikel-Angelo ne vivas plu. Ni eltiris ci tiun sciigon el nia gvidisto. Li kondukis nin tra mejloj da pentrajoj kaj skulptajoj en la vastaj koridoroj de Vatikano, tra mejloj da pentrajoj kaj skulptajoj en dudek aliaj palacoj; li montris al ni la grandan pentrajon de la Siksta Kapelo kaj freskojn, kiuj suficus por freskigi la tutan cielon, -- preskau cio estis farita de Mikel-Angelo. Ni decidis uzi kontrau li rimedon, per kiu ni venkis jam multajn gvidistojn -- malsago kaj idiotaj demandoj. Ci tiuj kreitajoj nenion suspektas -- ili tute ne komprenas la sarkasmon.
Escrito por caresite a las Enero 23, 2005 02:53 AM