Quiciabes esta seya una de les entrugues más dificiles de retrucar de la hestoria de la nuesa tierrina. Van sieglos y sieglos d'hestoria y de raigañu cultural que faen de nos un exemplu de pueblu del que tar perorgullosos pero, dende van unos años, p'acá vese qu'esti raigañu nun paez interesar munchu a los nuesos gobernantes que miren más palo que-yos digan los madrilanos que palo que la nuesa sociedá ta pidiendo a glayíos. Tamos nun momentu perinteresante no que cinca al desendolque de les distintes nacionalidaes del Estau Español, nun momentu nel que los nacionalistes catalanes pauten colos socialistes ensín complexos nin perretes. Nun momentu onde'l Gobiernu del Partíu Popular desentierra'l discursu del mieu a los comunistes y a los separatistes pola unidá d'España.
Ye un tiempu de recorte de llibertaes pero tamién ye'l momentu nel que la sociedá, tanto n'Asturies como nel restu d'España, glaya y protesta escontra les inxusticies y entama a tomar concencia de lo que puee nomase'l "surdimientu de los dormíos". Tres años de pasividá vese un autenticu movimientu escontra les prautiques de la drecha española (especialmente viose estu nes manifestaciones escontra la guerra, escontra la LOU y escontra'l Decretazu). Pero'l problema qu'apaez ye, ¿somos los asturianos tan distintos a los catalanes? No que cinca a la economía y la industria de xuru que sí, pero peme que nun nos diferencien tantes coses como pa que la situación seya tan distinta d'ellí fasta equí. La diferencia ye perclara, el PSC ye socialista y catalanista, mientres que la FSA-PSOE ye socialista y españolista. El problema apaez dacuandu nuna sociedá, na que'l 60 y tantos por cientu ta porque la llingua propio y la so cultura seyan reconocies pol gobiernu y esti colos sos tradicionales alardes de sobervia y prepotencia escoyonose de los qu'afiten estes idegues. Yo como mozo socialista y asturianista, ¿qué ye que nun esistu nel partíu namás que dacuandu teo que paga-yos les cuotes anuales? El despreciu polo de nuesu ye perclaru y dende va dalgunos años va n'aumentu, llegando inclusu a fomentar el billingüismu "estilu Ovidio Sanchez", oseya castellán y inglés palos escolinos asturianos. Cuantayá queden les domines nes que Pedro de Silva falaba del socialismu y rexonalismu n'Asturies, de la necesidá d'un desendolque autonomicu dende un puntu de vista asturianista y mirando polo de nuesu. Quiciabes esa seya la razón pola que munchos socialistes prefiramos seguir votando en blanco o a otres opciones enantes que siguir sofitando lo que ye un xenocidiu descarau escontra un pueblu enteru.